قشربندی اجتماعی از دیدگاه امام علی علیه ‏السلام

در این مقاله سعی بر این است که ضمن مقایسه مفهوم قشر بندی با مفاهیم مشابه از قبیل «تفاوت»، «نابرابری»، تعریف مشخصی از قشربندی ارائه شود که با شاخص‏های نابرابری اجتماعی قابل تعریف باشد. «قشربندی اجتماعی» گر چه ممکن است در آغاز مبتنی بر نابرابری‏های طبیعی و استعدادهای خدادادی باشد، ولی قشربندی همواره میل به نهادی شدن دارد و طی این فراگرد، قشربندی‏های عمده‏ای از قبیل نظام بردگی، نظام کاستی و نظام سلسله مراتبی و نظام طبقه‏ای شکل گرفته است که تحت عنوان «قشربندی نهادمند» مقوله بندی شده است. به زعم نگارنده، امام علی با اصل «قشربندی اجتماعی» مخالفتی ندارند، ولی با نهادی شدن آن شدیدا مخالف است؛ از این رو برداشت محافظه کارانه و چپ گرایانه از اسلام مطرود است و «مدل قشربندی» ارائه شده از دیدگاه امام علی یک مدل تلفیقی است که ضمن محترم شمردن حاکمیت خصوصی، و اجازه بروز توانمندی‏های ذاتی افراد، تأمین معیشت عامه مردم را در سطح «کفاف» بر جامعه فرض می‏داند